Haina mea era patata
si eu n-am stiut nimic.
Un prieten ma opreste
si domol imi glasuieste
Ca sa il ascult un pic.
Eu in graba mea cea mare
I-am raspuns: “Nu pot sa stau,
Ma grabesc s-ajung la nunta
Unde toTi nuntasii canta,
N-am nici timp si nici nu vreau!
si cand am ajuns la nunta
si pe usa am intrat
in odaia bucuriei
Chiar in toiul veseliei
Pe stapan l-am suparat
A oprit toata-asistenTa
si tacere se facu
si chemand un rob din casa
Ma ridica de la masa
si-amuTii cand ma vazu!
Hei, prietene, – imi zice –
Cum de ai intrat aici?
Unde-i haina ta de nunta
De ce n-ai? Acum cuvanta!
Vreau sa te ascult ce zici.
Am inmarmurit de spaima
Nu stiam ce sa raspund
Dar deodata somnul dulce
Se-ntrerupe si se duce
Caci dormeam in somn profund!
si de-atunci cand ma opreste
si imi spune ca sunt rau,
Vreun prieten sau vreun frate
Stau si le ascult pe toate
si ma rog lui Dumnezeu!
Autor: George Petre